سرطان پروستات: علل، علائم، تشخیص و روش‌های درمان

پروستات یک غده کوچک اما مهم در دستگاه تناسلی مردان است که در زیر مثانه و اطراف مجرای ادرار قرار دارد. این غده وظیفه تولید بخشی از مایع منی را بر عهده دارد.

مایع منی حاوی ترکیباتی مانند آنزیم‌ها، پروتئین‌ها و مواد مغذی است که به حفاظت و تغذیه اسپرم‌ها کمک می‌کند و محیط مناسبی را برای حرکت آن‌ها فراهم می‌سازد.

یکی از ویژگی‌های اصلی مایع تولید شده توسط پروستات، خاصیت قلیایی آن است که به خنثی کردن اسیدیته ی مجرای واژن کمک می‌کند. این ویژگی برای زنده ماندن و عملکرد بهتر اسپرم‌ها ضروری است.

در هنگام انزال، عضلات پروستات به فشار دادن این مایع به مجرای ادرار و ترکیب آن با اسپرم‌ها کمک می‌کنند و به این ترتیب منی از بدن خارج می‌شود.

پروستات با افزایش سن، به طور طبیعی بزرگ‌تر می‌شود. این تغییر اندازه بخشی از فرآیند طبیعی پیری است و معمولاً در مردان میانسال و مسن رخ می‌دهد.

سرطان پروستات چیست ؟

سرطان پروستات یکی از شایع‌ترین انواع سرطان در مردان است که در غده پروستات شکل می‌گیرد. این سرطان زمانی رخ می‌دهد که سلول‌های پروستات به طور غیرطبیعی شروع به تکثیر می‌کنند و به مرور زمان توموری را در این غده ایجاد می‌کنند. رشد این سلول‌های سرطانی ممکن است کند باشد و سال‌ها بدون علامت باقی بماند، اما در برخی موارد، سرطان پروستات می‌تواند به سرعت پیشرفت کرده و به سایر بخش‌های بدن متاستاز دهد.

از نظر اپیدمیولوژی، سرطان پروستات دومین سرطان شایع در مردان پس از سرطان پوست است و به ویژه در مردان بالای ۵۰ سال بیشتر دیده می‌شود. عوامل مختلفی مانند سن، سابقه خانوادگی، نژاد، و رژیم غذایی می‌توانند در خطر ابتلا به این بیماری تأثیر داشته باشند. میزان بروز سرطان پروستات در کشورهای غربی نسبت به کشورهای آسیایی بیشتر است که این تفاوت ممکن است به دلیل تفاوت‌های ژنتیکی، عوامل محیطی یا سبک زندگی باشد.

در سطح جهانی، میلیون‌ها نفر تحت تأثیر این بیماری قرار دارند و آمار ابتلا به سرطان پروستات با افزایش سن مردان بیشتر می‌شود. این موضوع اهمیت زیادی در برنامه‌های بهداشتی دارد، چرا که تشخیص زودهنگام و آگاهی از عوامل خطر می‌تواند نقش مهمی در کاهش میزان مرگ و میر ناشی از این بیماری ایفا کند.

علت‌های سرطان پروستات

علل دقیق سرطان پروستات هنوز به طور کامل مشخص نیست، اما تحقیقات نشان داده اند که چندین عامل می‌توانند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهند. از مهم‌ترین این عوامل می‌توان به سن، ژنتیک، نژاد، و سبک زندگی اشاره کرد.

سن

سن یکی از مهم‌ترین عوامل خطر در ابتلا به سرطان پروستات است. احتمال ابتلا به این بیماری با افزایش سن بیشتر می‌شود، به طوری که بیشترین موارد سرطان پروستات در مردان بالای ۵۰ سال رخ می‌دهد. تغییرات طبیعی در سلول‌های پروستات که با افزایش سن رخ می‌دهد، می‌تواند منجر به افزایش خطر سرطان شود.

ژنتیک

ژنتیک نقش مهمی در خطر ابتلا به سرطان پروستات دارد. مردانی که در خانواده شان سابقه این بیماری وجود دارد، به خصوص اگر پدر یا برادرشان مبتلا به سرطان پروستات باشند، بیشتر در معرض خطر هستند. همچنین، برخی از جهش‌های ژنتیکی خاص می‌توانند خطر ابتلا را افزایش دهند. این موارد نشان می‌دهند که وراثت می‌تواند نقشی کلیدی در بروز این بیماری داشته باشد.

نژاد

نژاد نیز بر خطر ابتلا به سرطان پروستات تأثیرگذار است. تحقیقات نشان می‌دهد که مردان آفریقایی-آمریکایی نسبت به مردان دیگر نژادها بیشتر در معرض این بیماری قرار دارند و همچنین، احتمال پیشرفت سریع‌تر سرطان در این گروه بیشتر است. این تفاوت‌ها ممکن است ناشی از عوامل ژنتیکی، محیطی یا دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی باشد.

سبک زندگی

سبک زندگی، شامل رژیم غذایی، فعالیت بدنی و وزن می‌تواند بر خطر ابتلا به سرطان پروستات تأثیر بگذارد. رژیم‌های غذایی با محتوای بالای چربی‌های حیوانی و کمبود میوه و سبزیجات ممکن است خطر ابتلا را افزایش دهند. همچنین، کمبود فعالیت بدنی و چاقی با افزایش خطر سرطان مرتبط هستند. داشتن یک سبک زندگی سالم می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به این بیماری کمک کند.

علائم سرطان پروستات

سرطان پروستات به دلیل رشد کند خود، ممکن است در مراحل اولیه بدون علامت باشد. این ویژگی باعث می‌شود که بسیاری از افراد تا زمانی که بیماری به مراحل پیشرفته‌تری نرسیده است، متوجه علائم نشوند. علائم این بیماری به تدریج و با پیشرفت سرطان ظاهر می‌شوند که برخی از مهم‌ترین آن‌ها شامل موارد زیر است:

1. تغییرات در ادرار کردن
    با پیشرفت سرطان پروستات، ممکن است مشکلاتی در ادرار کردن ایجاد شود. این مشکلات شامل دشواری در شروع ادرار، جریان ضعیف یا منقطع ادرار، و احساس عدم تخلیه کامل مثانه است. برخی افراد ممکن است تکرر ادرار، به ویژه در شب، را تجربه کنند.
2. وجود خون در ادرار یا مایع منی
    خون در ادرار یا مایع منی می‌تواند نشانه ای از سرطان پروستات باشد. این علامت اگرچه ممکن است به دلایل دیگری نیز رخ دهد، اما همواره نیازمند توجه و بررسی دقیق است.
3. درد یا سوزش هنگام ادرار
    سرطان پروستات می‌تواند باعث فشار بر مجرای ادراری شود که منجر به احساس درد یا سوزش هنگام ادرار می‌شود. این علامت ممکن است با عفونت‌های ادراری نیز همراه باشد.
4. درد در ناحیه لگن یا کمر
    با گسترش سرطان به استخوان‌ها، درد مداومی در ناحیه لگن، کمر یا ران‌ها ممکن است احساس شود. این درد معمولاً شدید و پایدار است.
5. کاهش فشار ادرار
    کاهش فشار ادرار یکی دیگر از علائم شایع سرطان پروستات است. این مشکل به دلیل فشار تومور بر مجرای ادراری ایجاد می‌شود و می‌تواند به تدریج شدت یابد.
6. درد هنگام انزال
   در برخی موارد، افراد مبتلا به سرطان پروستات ممکن است هنگام انزال احساس درد کنند. این علامت نیز به دلیل فشار تومور بر ساختارهای اطراف پروستات است.

روش‌های تشخیص سرطان پروستات

مهمترین هدف در تشخیص سرطان پروستات شناسایی آن در مراحل اولیه و ارزیابی گستردگی آن است. مهمترین روش‌های تشخیص سرطان پروستات به شرح زیر است

1. آزمایش آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSA)
    یکی از اولین گام‌ها در تشخیص سرطان پروستات، انجام آزمایش خون برای اندازه گیری سطح PSA است. PSA پروتئینی است که توسط پروستات تولید می‌شود و در خون وجود دارد. سطح بالای PSA می‌تواند نشانه ای از سرطان پروستات باشد، اگرچه افزایش PSA ممکن است به دلایل دیگری مانند التهاب پروستات یا بزرگی خوش خیم پروستات نیز رخ دهد.
2. معاینه پروستات

 در این روش، پزشک با استفاده از انگشت، پروستات را از طریق دیواره رکتوم بررسی می‌کند. این معاینه به پزشک اجازه می‌دهد تا هرگونه ناهنجاری یا سفتی در پروستات را شناسایی کند. اگرچه این روش ممکن است برخی از تومورهای کوچک را تشخیص ندهد، اما به عنوان یکی از روش‌های اساسی در ارزیابی اولیه پروستات به کار می‌رود.

1. تصویربرداری با روش‌های پیشرفته
    در صورت مشکوک بودن به سرطان، از روش‌های تصویربرداری مانند سونوگرافی ترانس رکتال، ام آرآی (MRI) و سی تی اسکن (CT scan) برای بررسی دقیق‌تر استفاده می‌شود. این روش‌ها به تعیین محل دقیق تومور و ارزیابی گسترش آن به سایر نواحی بدن کمک می‌کنند.
2. بیوپسی پروستات

بیوپسی یا نمونه برداری از پروستات، یک روش قطعی برای تشخیص سرطان است.

• بیوپسی ترانس رکتال

این روش رایج‌ترین نوع بیوپسی پروستات است. در این روش، یک پروب کوچک به داخل رکتوم (راست روده) وارد می‌شود تا تصویرهای اولتراسوند از پروستات تهیه شود. پزشک با استفاده از این تصاویر، یک سوزن کوچک را به پروستات هدایت کرده و نمونه‌های بافتی را از نقاط مختلف پروستات جمع آوری می‌کند. معمولاً بین 10 تا 12 نمونه برداشته می‌شود تا نمای کلی از بافت پروستات به دست آید.

• بیوپسی ترانس پرینه آل

در این روش، سوزن بیوپسی از طریق پرینه (ناحیه بین کیسه بیضه و مقعد) به پروستات وارد می‌شود. این روش معمولاً تحت بیهوشی عمومی یا موضعی انجام می‌شود و با استفاده از تکنیک‌های تصویربرداری مانند سونوگرافی یا MRI هدایت می‌شود. بیوپسی ترانس پرینه آل می‌تواند دسترسی به مناطق مختلف پروستات را فراهم کند و احتمال عفونت ناشی از بیوپسی را کاهش دهد.

• بیوپسی با هدایت MRI

این روش از تکنولوژی MRI برای هدایت دقیق سوزن بیوپسی به نقاط مشکوک در پروستات استفاده می‌کند. بیوپسی با هدایت MRI معمولاً برای بیمارانی که نتایج مبهم یا منفی در بیوپسی‌های قبلی داشته اند، به کار می‌رود. این روش دقیق‌تر از بیوپسی‌های دیگر است و به پزشکان کمک می‌کند تا تومورهای کوچکتر یا در نقاط سخت‌تر پروستات را شناسایی کنند.

• بیوپسی بدون هدایت تصویری

در این روش، بیوپسی بدون استفاده از ابزارهای تصویربرداری انجام می‌شود و پزشک سوزن را به نقاطی از پروستات که مشکوک به نظر می‌رسند هدایت می‌کند. این روش کمتر استفاده می‌شود زیرا دقت کمتری نسبت به روش‌های هدایت شده دارد.

• بیوپسی مایع

این یک روش جدید است که شامل بررسی نمونه خون یا ادرار برای تشخیص سلول‌های سرطانی یا مواد ژنتیکی مرتبط با سرطان پروستات می‌شود. بیوپسی مایع هنوز به طور گسترده در دسترس نیست و بیشتر در مراحل تحقیقاتی است، اما پتانسیل بالایی برای کاهش نیاز به بیوپسی‌های تهاجمی دارد.

• بیوپسی هدایت شده هدفمند

این روش ترکیبی از تکنیک‌های مختلف تصویربرداری، مانند MRI و سونوگرافی، برای هدایت دقیق‌تر سوزن به نقاطی از پروستات که بیشترین احتمال سرطان را دارند استفاده می‌کند. بیوپسی هدفمند معمولاً دقیق‌تر از بیوپسی استاندارد است و می‌تواند در تشخیص زودهنگام سرطان پروستات مؤثر باشد

• تست‌های ژنتیکی
  در برخی موارد، به خصوص اگر سابقه خانوادگی سرطان پروستات وجود داشته باشد، ممکن است تست‌های ژنتیکی برای شناسایی جهش‌های ژنتیکی خاصی که خطر ابتلا به سرطان را افزایش می‌دهند، توصیه شود. این تست‌ها می‌توانند به پزشک کمک کنند تا تصمیمات بهتری درباره مدیریت بیماری اتخاذ کند.

مرحله بندی (استیجینگ ) سرطان پروستات

سرطان پروستات در چهار مرحله (استیج) دسته بندی می‌شود که هر یک بر اساس گسترش و پیشرفت بیماری تعیین می‌گردد. این مراحل به پزشکان کمک می‌کند تا وضعیت سرطان را بهتر درک کنند و تصمیمات درمانی مناسبی بگیرند.

استیج 1

در مرحله 1، سرطان پروستات محدود به غده پروستات است و معمولاً در مراحل اولیه و کوچک‌ترین اندازه خود قرار دارد. در این مرحله، تومور معمولاً با معاینه فیزیکی یا تست‌های تصویربرداری قابل شناسایی نیست و معمولاً به صورت تصادفی در حین انجام جراحی‌های دیگر یا آزمایش‌های خاص شناسایی می‌شود.

استیج 2

مرحله 2 نشان دهنده گسترش سرطان در داخل پروستات است، اما هنوز به خارج از غده نرسیده است. این مرحله به دو زیرمجموعه تقسیم می‌شود:

• مرحله 2A: تومور هنوز کوچک است و فقط در یک بخش از پروستات یافت می‌شود.
• مرحله 2B: تومور بزرگ‌تر شده و ممکن است در هر دو لوب پروستات باشد، اما هنوز به خارج از پروستات گسترش نیافته است.

استیج 3

سرطان از پروستات خارج شده و به بافت‌های اطراف آن مثلل به کیسه‌های منی (seminal vesicles) گسترش یافته است، اما هنوز به غدد لنفاوی یا سایر قسمت‌های دور دست در بدن نرسیده است.

استیج 4

4 پیشرفته‌ترین مرحله سرطان پروستات است. در این مرحله، سرطان نه تنها به بافت‌های مجاور پروستات گسترش یافته، بلکه ممکن است به غدد لنفاوی، استخوان‌ها، ریه‌ها یا سایر اندام‌های دور نیز متاستاز داده باشد.

روش‌های درمان سرطان پروستات

درمان سرطان پروستات به عوامل متعددی مانند مرحله بیماری، سن بیمار، وضعیت سلامتی عمومی و ترجیحات شخصی بستگی دارد. روش‌های درمانی مختلفی برای مدیریت این بیماری وجود دارد که هر کدام مزایا و عوارض خاص خود را دارند.

انتخاب بهترین روش درمانی برای سرطان پروستات به دقت توسط تیم پزشکی و با مشورت بیمار صورت می‌گیرد تا با در نظر گرفتن تمامی جوانب، بهترین نتیجه ممکن به دست آید.

در ادامه، مهم‌ترین روش‌های درمان سرطان پروستات توضیح داده شده است:

1.  نظارت و پیگیری فعال
   برای سرطان‌های پروستات با رشد کند و محدود به پروستات، ممکن است اورولوژیست روش نظارت فعال را پیشنهاد کند. در این روش، درمان فوری انجام نمی‌شود؛ بلکه بیمار به طور منظم تحت بررسی‌های دوره ای مانند آزمایش PSA، معاینه دیجیتال رکتال، و گاهی اوقات بیوپسی قرار می‌گیرد. اگر علائم بیماری شروع به پیشرفت کند، درمان‌های فعال‌تر آغاز می‌شوند. این روش برای بیمارانی مناسب است که سرطان آن‌ها در مراحل اولیه تشخیص داده شده و خطر کمی برای پیشرفت سریع دارد.
2. جراحی
   جراحی برای برداشتن کامل پروستات، یکی از روش‌های متداول درمان سرطان پروستات است. این عمل که به عنوان پروستاتکتومی شناخته می‌شود، می‌تواند به دو صورت باز (از طریق یک برش بزرگ در شکم) یا لاپاروسکوپی (از طریق چند برش کوچک و با استفاده از دوربین) انجام شود. جراحی معمولاً برای سرطان‌هایی که هنوز به خارج از پروستات گسترش نیافته اند، توصیه می‌شود.

• برداشت کامل پروستات با عمل جراحی
  در این روش، پروستات به طور کامل از بدن برداشته می‌شود. این جراحی ممکن است به دلیل آسیب به اعصاب مجاور پروستات بر نعوظ تأثیر بگذارد، اما این مشکل با جراحی ترمیمی قابل بهبود است و فرد می‌تواند عملکرد جنسی خود را حفظ کند. یکی دیگر از عوارض احتمالی، بی اختیاری ادرار است که به دلیل آسیب به مجرای ادراری حین عمل جراحی رخ می‌دهد. با استفاده از روش‌های درمانی مختلف، این عارضه نیز قابل کاهش یا درمان است.
•  برداشتن پروستات با لاپاراسکوپی
  این روش جراحی با ایجاد 5 یا 6 سوراخ کوچک در شکم انجام می‌شود. دوربین و ابزارهای جراحی از طریق این سوراخ‌ها وارد شکم می‌شوند و پروستات برداشته می‌شود. مزیت این روش، خونریزی کمتر و بهبودی سریع‌تر است. با این حال، خطر آسیب به عملکرد جنسی و بی اختیاری ادراری همچنان وجود دارد.

1.  پرتودرمانی

• پرتودرمانی خارجی: این روش شایع‌ترین نوع پرتو درمانی است که در آن از دستگاهی خارج از بدن برای متمرکز کردن پرتوی اشعه ایکس بر روی ناحیه مبتلا به سرطان استفاده می‌شود.
• پرتودرمانی داخلی: در این روش، دستگاه پرتودرمانی از طریق مقعد به نزدیکی پروستات هدایت می‌شود تا پرتوها مستقیماً به پروستات تابیده شوند.
• پرتودرمانی با IMRT: نوعی پرتودرمانی خارجی که از سی تی اسکن برای ایجاد تصویر سه بعدی از پروستات قبل از درمان استفاده می‌کند.
• پروتون درمانی: نوع دیگری از پرتودرمانی خارجی که از پروتون‌ها به جای اشعه ایکس استفاده می‌کند. پروتون‌ها با انرژی زیاد می‌توانند سلول‌های سرطانی را از بین ببرند.

1.  هورمون درمانی
   هورمون درمانی با سرکوب آندروژن‌ها (هورمون‌های جنسی مردانه) مانع از رشد سلول‌های سرطانی پروستات می‌شود. این درمان به خصوص در مواردی که خطر بازگشت تومور بالا است، به کار می‌رود. دسته‌های دارویی مختلفی برای این درمان وجود دارد، از جمله:

• آگونیست‌های هورمون آزادکننده هورمون LH مانند داروی بوزرلین وگوزرلین
• آنتاگونیست‌های هورمون آزادکننده هورمون LH مانند داروی آبارلیکس و دیگارلیکس
• داروهای کاهنده تولید آندروژن از غدد آدرنال مانند داروی آبیراترون
• پادآندروژن‌ها

1. شیمی درمانی
   شیمی درمانی با استفاده از داروهای قوی، سلول‌های سرطانی را از بین می‌برد. نوع و مدت استفاده از داروها به نظر پزشک انکولوژیست و اورولوژیست معالج و درجه تومور بستگی دارد. عوارض شیمی درمانی ممکن است شامل عفونت (سپسیس)، نفخ و اسهال (گاستریت)، و تأثیرات سیستمیک بر روی دیگر اعضای بدن باشد که معمولاً قابل مدیریت هستند.
2. درمان‌های تسکینی
   این روش‌ها برای بیمارانی که سرطان به استخوان‌ها سرایت کرده یا بیماری پیشرفته ای دارند، استفاده می‌شود. درمان‌های تسکینی شامل داروهای مسکن، بیس فسفونات‌ها، و درمان‌های هدفمند می‌شود که به کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی بیمار کمک می‌کند
3. ایمونوتراپی
   ایمونوتراپی با تحریک سیستم ایمنی بدن برای حمله به سلول‌های سرطانی، یکی از روش‌های جدیدتر درمان سرطان پروستات است. یکی از انواع ایمونوتراپی، واکسن‌های درمانی است که به منظور تقویت پاسخ ایمنی بدن علیه سلول‌های سرطانی طراحی شده اند.
4. درمان‌های هدفمند

 درمان‌های هدفمند از داروهایی استفاده می‌کنند که به طور خاص به مولکول‌ها یا مسیرهای خاصی در سلول‌های سرطانی حمله می‌کنند. این روش برای بیمارانی که دارای جهش‌های ژنتیکی خاصی هستند، می‌تواند مفید باشد.

آیا غربالگری سرطان پروستات امکان پذیر است؟

غربالگری سرطان پروستات با هدف شناسایی زودهنگام بیماری در مراحل اولیه انجام می‌شود. این امر به پزشکان اجازه می‌دهد که به موقع مداخله کرده و از پیشرفت بیماری و عوارض آن جلوگیری کنند. یکی از چالش‌های اصلی در غربالگری سرطان پروستات این است که تومورهای با درجه پایین‌تر به ندرت علائم مشخصی ایجاد می‌کنند، بنابراین ممکن است بیماری تا مراحل پیشرفته تشخیص داده نشود.

در حال حاضر، روش مطمئنی برای غربالگری سرطان پروستات وجود ندارد. با این حال، بسیاری از اورولوژیست‌ها معتقدند که آزمایش پروتئین اختصاصی پروستات (PSA) بهترین ابزار موجود برای غربالگری است. این آزمایش هزینه زیادی ندارد و می‌تواند سطح PSA را در خون اندازه گیری کند. افزایش سطح PSA ممکن است به علت سرطان پروستات باشد، اما عوامل دیگری مانند مصرف برخی داروها، بزرگی خوش خیم پروستات، عفونت‌های ادراری و پروستاتیت نیز می‌توانند منجر به افزایش این پروتئین شوند.

انجمن اورولوژی آمریکا توصیه می‌کند که غربالگری سرطان پروستات برای مردان بین 55 تا 70 سال به صورت هر دو سال یک بار انجام شود..

تاثیر سرطان پروستات بر باروری

غده پروستات نقش مهمی در تولید مثل مردان دارد. سرطان پروستات و درمان‌های آن می‌توانند تأثیرات قابل توجهی بر باروری بگذارند. به عنوان مثال، اگر مردی تحت عمل جراحی برای برداشتن پروستات یا بیضه‌ها قرار گیرد، تولید منی و قدرت باروری او کاهش می‌یابد. پرتودرمانی نیز می‌تواند بافت پروستات را تحت تأثیر قرار داده و به اسپرم‌ها آسیب برساند و مقدار مایع منی را کاهش دهد. همچنین، هورمون درمانی نیز بر باروری تأثیر منفی دارد. برای مردانی که پس از درمان قصد بچه دار شدن دارند، می‌توان ازروش‌هایی مانند ذخیره اسپرم در بانک اسپرم قبل از جراحی یا استخراج مستقیم اسپرم از بیضه‌ها برای تلقیح مصنوعی کمک گرفت.

تأثیر رابطه جنسی و خودارضایی بر خطر ابتلا به سرطان پروستات

تحقیقات نشان می‌دهند که افزایش دفعات انزال می‌تواند خطر ابتلا به سرطان پروستات را کاهش دهد. که این کاهش خطر می‌تواند به دلیل دفع مواد شیمیایی مضر موجود در مایع منی از طریق انزال باشد.

 با این حال، هنوز مشخص نیست که آیا انزال از طریق رابطه جنسی در مقایسه با خودارضایی اثرات متفاوتی بر کاهش خطر سرطان پروستات دارد یا خیر.

برخی اورولوژیست‌ها معتقدند که مردانی که دفعات انزال بیشتری دارند، ممکن است سبک زندگی سالم‌تری داشته باشند که به طور کلی باعث کاهش خطر ابتلا به سرطان پروستات می‌شود.

تأثیر میزان پیشرفت سرطان پروستات بر طول عمر بیمار

میزان پیشرفت سرطان پروستات تأثیر مستقیمی بر طول عمر بیماران دارد. با توجه به اینکه این بیماری ممکن است بدون علائم خاصی پیشرفت کند، مردان بالای 50 سال باید به صورت سالیانه تحت چکاپ‌های جامع مجاری ادراری، کلیه و پروستات قرار گیرند. خطر مرگ ناشی از سرطان پروستات بسته به درجه سرطان و وضعیت سلامتی بیمار بین 3 تا 18 درصد متفاوت است. چنانچه بیمار دچار سایر بیماری‌ها نیز باشد، این خطر افزایش می‌یابد.

با این وجود، 99٪ مردان مبتلا به سرطان پروستات لااقل 5 سال پس از تشخیص بیماری زنده می‌مانند و بسیاری از بیماران به طور کامل درمان می‌شوند.

 سرطان پروستات معمولاً رشد آهسته ای دارد و حتی اگر به بخش‌های دیگر بدن گسترش یابد، از هر سه مرد مبتلا، یک نفر پس از گذشت 5 سال همچنان زنده خواهد ماند.

ورزش و پیشگیری از سرطان پروستات

ورزش می‌تواند نقش مهمی در پیشگیری و مدیریت سرطان پروستات ایفا کند. مطالعات نشان داده اند که فعالیت جسمانی متوسط تا شدید می‌تواند احتمال ابتلا به بزرگی خوش خیم پروستات را کاهش داده و به مدیریت علائم هایپرپلازی خوش خیمم پروستات کمک کند. همچنین، ارتباط قوی بین سندرم متابولیک و چاقی شکمی، افزایش قند خون،‌تری گلیسیرید بالا، و کاهش سطح کلسترول HDL و بزرگی پروستات وجود دارد.

ورزش‌های مقاومتی

تمرینات قدرتی با افزایش توده عضلانی و کاهش وزن اضافی بدن می‌توانند خطر ابتلا به سرطان پروستات را کاهش دهند. با این حال، برخی تمرینات قدرتی مانند وزنه برداری و کرانچ شکمی ممکن است باعث تشدید بی اختیاری استرسی در بیماران مبتلا شود‌. این تمرینات همچنین می‌توانند با عوارضی مانند پوکی استخوان ناشی از هورمون درمانی‌، مقابله کنند.

تمرینات هوازی

ورزش‌های هوازی مانند شنا، دوچرخه سواری و دویدن باعث بهبود عملکرد قلب، ریه‌ها و سیستم قلبی عروقی می‌شوند. این تمرینات می‌توانند به بهبود علائم سرطان پروستات کمک کنند. به طور کلی، بزرگسالان باید در هفته حداقل دو ساعت فعالیت متوسط یا 75 دقیقه فعالیت شدید داشته باشند. ترکیب این دو نوع فعالیت بدنی می‌تواند ایده آل باشد.

تأثیر تغذیه بر سرطان پروستات

تغذیه نقش مهمی در پیشگیری و مدیریت سرطان پروستات ایفا می‌کند. تحقیقات نشان داده اند که مصرف زیاد چربی‌های اشباع شده و محصولات لبنی پرچرب می‌تواند خطر ابتلا به سرطان پروستات را افزایش دهد. در مقابل، رژیم‌های غذایی غنی از میوه‌ها، سبزیجات، غلات کامل و ماهی می‌توانند خطر ابتلا به این بیماری را کاهش دهند.

به ویژه، مواد غذایی مانند گوجه فرنگی که حاوی لیکوپن است، سبزیجات صلیبی (مانند بروکلی و کلم)، و چای سبز ممکن است اثرات محافظتی داشته باشند.

جمع بندی

سرطان پروستات یکی از شایع‌ترین و مهم‌ترین سرطان‌ها در مردان است که با افزایش سن و عوامل مختلفی همچون ژنتیک و سبک زندگی مرتبط است. تشخیص زودهنگام این بیماری از طریق غربالگری منظم می‌تواند نقش حیاتی در کاهش مرگ و میر ناشی از آن ایفا کند.

 وجود روش‌های متعدد درمانی، آگاهی از علل، علائم و راه‌های پیشگیری می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی و کاهش خطرات مرتبط با سرطان پروستات کمک کند. انتخاب روش درمانی مناسب باید با مشورت دقیق با پزشکان متخصص انجام شود تا بهترین نتیجه ممکن حاصل شود.